Γιακόμπι, Καρλ Γκούσταφ Γιάκομπ

(Karl Gustav Jacob Jacobi, Πότσνταμ 1804 – Βερολίνο 1851). Γερμανός μαθηματικός, εβραϊκής καταγωγής. Από πάρα πολύ νέος έδειξε εξαιρετική ευφυΐα και κατά τη δημιουργική, σύντομη ζωή του συνέβαλε αξιοσημείωτα σε κάθε κλάδο της μαθηματικής γνώσης, από την άλγεβρα έως την ανάλυση και από τη γεωμετρία έως τη μηχανική, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με προβλήματα αστρονομίας και φυσικής. Το 1825 αναγορεύτηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κένιξμπεργκ, όπου οργάνωσε σεμινάριο στο οποίο δίδαξε τα αποτελέσματα των ερευνών του. Το 1842, για λόγους υγείας, εγκατέλειψε τη διδασκαλία. Από τις πιο σημαντικές εργασίες του είναι οι σχετικές με τις ελλειπτικές συναρτήσεις. Η θεωρία των συναρτήσεων αυτών θεμελιώθηκε από τον Γ. συγχρόνως, αλλά ανεξάρτητα από την αντίστοιχη θεμελίωση που οφείλεται στον Νιλς Άμπελ. Αξιόλογη επίσης είναι η συμβολή του Γ. στη θεωρία των συνήθων διαφορικών εξισώσεων (διαφορική εξίσωση του Γ.), των διαφορικών εξισώσεων με μερικές παραγώγους, του λογισμού των μεταβολών, της δυναμικής των στερεών και του προβλήματος των τριών σωμάτων (ουράνια μηχανική). Στην άλγεβρα ασχολήθηκε με τις λεγόμενες τετραγωνικές μορφές, με τη θεωρία των οριζουσών και με τους πίνακες που φέρουν το όνομά του. Θεμελιώδεις επίσης εργασίες του Γ. αναφέρονται στη θεωρία των αριθμών, στη διαφορική γεωμετρία (γεωδαισιακές καμπύλες) και στην αναλυτική μηχανική (ολοκλήρωση της εξίσωσης του Γουίλιαμ Χάμιλτον και αρχή της ελάχιστης δράσης). Τα έργα του συγκεντρώθηκαν σε οκτώ τόμους και δημοσιεύτηκαν από το 1881 έως το 1891. Ο αδελφός του, ο φυσικός Μόριτς Χέρμαν Γ. (βλ. λ.), υπήρξε πιο διάσημος στην εποχή τους, αλλά αργότερα η φήμη πέρασε στον νεότερο της οικογένειας.